En toen waren we alweer 2 maanden op pad met de auto. De auto die Danny elke dag naar zijn werk brengt, gaf de brui er langzaamaan. Achteraf begon het met het langzaamaan uitschakelen van bepaalde functies, maargoed je gaat dan niet vanuit dat het anders loopt een paar dagen later.
Toen kwam het moment dat we even weg wilden om een rondje te rijden, maar toen ging de auto niet meer aan. Je kon drukken wat je wilde op de aanknop maar niets. Je zag het dasboard oplichten maar net zo snel weer uitgaan. We zijn bij een achterbuurman terecht gekomen, die een apparaat heeft om de accu te helpen met starten. Gelukkig maar, deze mochten we dan ook een paar dagen lenen. Toch maar even een rondje gereden en dan er maar vanuit dat de accu weer opgeladen zou zijn. Terug bij huis, nogmaals uit en weer aan en ja hoor hij deed het weer.
Het weekend was aangekomen en gingen aan de slag met de moestuin, dus er moest wat aarde gehaald worden en dat hebben we dan ook gedaan. Niets bijzonders, totdat we op de parkeerplaats in het centrum van Give gestrand bleken te zijn, want de auto deed niets meer.
Daar sta je dan met je goeie gedrag. Ook nog eens na 13 uur in de middag, dus winkels zijn al gesloten, want zijn niet de gehele dag open. Gelukkig is er een SOS service afgesloten bij de autoverzekering. Je kan het vergelijken met de ANWB voor Denemarken dan.
Die gebeld en daar zouden we ongeveer een uur op moeten wachten. Daar sta je dan vlakbij huis en eigenlijk geen kant op kunt. Want heen en weer lopen naar huis is toch even een stukje, hemelsbreed is het niet ver, maar toch. Gelukkig kregen we een sms (tja hier kennen ze nog de sms) dat het ongeveer 10 minuten zou gaan duren.
En ja hoor daar kwam de redder in nood. Motorkap omhoog, draadloos accu start hulp op de accu en starten maar. Yes de auto ging weer aan. Dus rechtstreeks naar huis, want ja de zekerheid dat we daar nu aankwamen was nu groot. Dan merk je toch dat je dan niet zo flexibel bent, aangezien je wel weg kunt gaan van huis, maar dat je dan niet zeker bent of je weer thuis gaat komen. Dus bleven we maar thuis.
Qua regen werd het ook niet een buiten wandeling. Bleek gelukkig de serviceafdeling open te zijn van waar we de auto hebben gekocht. Mochten we maandagochtend komen voor een nieuwe accu, want het kon niet dat deze leeg zou zijn.
Lang verhaal kort te houden, want het was nog even een gedoe bij de garage, geen tijd, geen vervangende auto en te ver weg van Danny’s werk om eventjes te lopen ;-). Ik was er zelf niet bij, maar naar wat gemor en gemopper is de accu dus daadwerkelijk vervangen en kon Danny zijn dag weer vervolgen.
Wat een verademing om de auto in te kunnen stappen en ervan uitgaan dat deze echt aan gaat en dat je eigenlijk zeker weet dat je weer terug naar huis kunt komen.
Op naar een nieuw avontuur zou ik zo maar zeggen.
Geef een reactie